Afwijzing

Het gevoel van afwijzing hoort bij dit gebroken wereld. Vanaf het moment, dat jouw navelstreng doorgeknipt is, ben jij afhankelijk van anderen. Jij verlangt naar liefde, aandacht, warmte, aanraking, verbondenheid. Omdat wij allemaal tekortschieten om dat te kunnen aan een ander geven, kwetsen we elkaar. Dat je soms afgewezen voelt, is daarom helaas normaal. Maar het is niet iets goeds, fijns of aangenaams. Het gevoel, dat je niet erbij hoort, buitengesloten of niet welkom bent is pijnlijk.

Jezus werd tijdens zijn leven op aarde vaak afgewezen. Al bij zijn geboorte was er geen plaats voor Hem. Tijdens zijn bediening werd Hij door velen afgewezen: door zijn familie, door de religieuze leiders, maar ook door de menigte. Ze dreven hem de stad uit, naar de rand van de berg bijvoorbeeld, waarop hun stad gebouwd was, om hem in de afgrond te storten. Andere keer vroegte ze Hem of Hij hun gebied in Gadara zou verlaten, omdat Hij heeft iemand daar vrij gezet. Ze hebben in plaats van Hem Barrabas gekozen en ‘kruisig Hem’ schreeuwde. En op het kruis werd Hij ook door God de Vader afgewezen…

Jezus weet heel goed, hoe die voelt. Ik vraag me af…hoe kon Hij dit allemaal aan? Waarom houdt Hij zo erg veel van ons? En als wij door Hem zo geliefd zijn, waarom wijzen wij Hem dan zo vaak toch af? Afwijzing is dus reëel en echt. Maar soms kan afwijzing ook een leugen zijn. Niemand wijst je dan af, maar jij voelt toch zo. Dan is die een illusie, die als een soort stem in je binnenste kan klinken, en je achtervolgen. Die stem klinkt precies zo, als het lied ‘Anti-Hero’ van Taylor Swift. Als je zo voelt, dan kan afwijzing als een gif in jou werken. En een gif doet nooit goed met je. Jij kan dan kiezen of jij dat doorslikt of uitspuugt.

Jezus wil naast jou zitten, door zijn Geest, en jou te helpen om te spugen. En jou bemoedigen met Zijn waarheid: Jij bent geliefd, geaccepteerd en geadopteerd!