Kijk…een echte protestant!

Vanaf mijn geboorte ben ik met protestantisme verbonden.

Ik ben geboren op 31 oktober, de dag van de reformatie. Vaak maakten mensen een grapje, als ze dat hoorde: Kijk…een echte protestant!

Wonen in een pastorie, en opgroeien in verschillende gemeentes vond ik als kind het gewoonste van het leven. De naschoolse opvang was voor ons als de kinderen van de dominee vaak bij gemeenteleden. Daar leerde we veel over het dorpse boerenleven. Maar ook op de parochie, die leek op een grootte boerderij.

Zondag was altijd een speciale dag voor ons als gezin. Ik werd vaak wakker van de geur van de verse kippensoep, die mijn Moeder altijd voor de dienst al klaar hebt gemaakt.

Ik hielp graag mijn Vader met de Zondagse voorbereidingen. Warm water halen voor de doop. Het brood voor het avondmaal snijden.  De psalmen en gezangen, die mijn Vader heeft uitgekozen voor de dienst, tevoren op de piano oefenen. In de winter even kijken of het orgel nog doet, of door de kou vals is geworden. Na de dienst het collecte geld tellen met de ouderlingen. Het waren vertrouwde rituelen, die gewoon bij de Zondag hoorde.

Nu mis ik soms die ochtenden. Wat ik het meeste mis is de bel van de Kerk. De kerk was naast de parochie en de bel konden we dus goed horen. Als Zondag ochtend de derde bel opgehouden was, dan moest de dominee in de kerk binnengaan. “Áldás Békesség!” (Zegen en Vrede!) Klonk toen het bekende groet!