De raarste periode van het jaar vind ik de dagen tussen Kerst en Oud en Nieuw. Kerst: het feest van het licht, vreugde en hoop, de liefde, het gezin. En Oud en Nieuw: De enige dag van het jaar, wanneer wij meer bewust zijn van het tijd. Dat de klok tikt, de minuutjes voorbijgaan. Wij kijken vaker naar de klok, omdat wij op middernacht wachten. Maar waarop wachten wij eigenlijk?
Het moment van een jaarwisseling geeft de illusie, dat het goed komt. Met ons, met onze samenleving, met de wereld. Dat tijdens dat ene tikje van de klok alles gaat veranderen…Dat er is een nieuw begin, een witte, lege bladzijde.
Ik weet het niet…Volgens mij verandert op dat moment alleen de datum van het jaar. Dat wij terugtellen tot middernacht en gelukkig nieuwe jaar schreeuwen, gaat niet helpen, om dat nieuw begin te ervaren, waar wij zo verlangen kunnen. Ook de nieuwe jaar beloftes helpen niet. Ik geloof wel, dat woorden en wensen krachtig zijn. Maar woorden zonder daad zijn niets. Jij kunt zeggen: Nu ga ik echt veranderen, nu ga ik anders leven, nu ga ik dat eerste stap zetten. Nu ga ik opnieuw beginnen. Maar dan komt de teleurstelling. Dat het je alweer niet gelukt is.
Het is eigenlijk een ‘kwade patroon’, die elke jaar tegen ons dag zegt en met onze gevoelens speelt.
Kerst: alles mooi en fijn, en wij houden van elkaar. Oud en nieuw: als het toch niet alles mooi en fijn is geweest, nu mogen we opnieuw beginnen. En jij kan kiezen: laat je jezelf meeslepen met dit rotonde, of neem je de afslag. Jij kan namelijk dit systeem kraken. God dank hebben wij de vrije wil gekregen om dat te doen!
Geef een reactie