Onkruid wieden met mijn blote handen, zonder handschoenen. Dat vond ik nooit erg. Mijn handen mochten vies worden. Ik vond het fijn, dat aarde onder mijn nagels zat. Onder de brandende zon zweten. Mijn slechtste kleding aantrekken en uren lang buiten zijn. Dat was voor mij de echte ontspanning. Alleen ik en de kippen, die in mijn spoor scharrelden en naar wormen zochten. Met hun nieuwsgierige blikken vol vertrouw volgden ze mij. Samen met een dier werken is een waardevol ervaring. Ook als het maar een kip is… ook als het maar over een uitgedroogde bloemen tuintje gaat.
Werken met mij handen gaf ruimte in mijn hoofd, om mijn gedachten op een rijtje te zetten. Om met God te praten. Ja…tijdens een best zinloos werk toch de zin van het bestaan te ervaren. Na het harde werk naar de mooie bloemen terugkijken, en genieten van de geluk hormonen die je als beloning van de natuur krijgt…
En als ze mij vroegen of ik al klaar was, dan zei ik: ‘nee, ik ben nog niet klaar.’
Geef een reactie